Keesbaard

ziek en kalm

zaterdag ben ik op verjaardag geweest bij maria. zij was de allereerste die me een uitnodiging stuurde vorige week en ze leek me erg aardig wat ze ook was. hoewel ik die ochtend erg ziek geworden ben (altijd gehad op feestdagen, altijd ziek, teveel spanning en vol verwachting, uiteindelijk steeds weer met harde koorts op een pepernoot zuigend in een hoek van de bank) ging het erg goed en ik heb echt een behaaglijke avond beleefd. je zou denken dat een verjaardag waar je helemaal niemand kent moeilijker is dan een verjaardag waar je nog wel iemand hebt om je aan vast te klampen, maar eigenlijk was ik bij maria veel rustiger dan anders op een verjaardag. waarschijnlijk omdat ik van deze mensen uiteindelijk net zo weinig wist als van mijn eigen familie of zelfs van sommige vrienden. het aangename verschil zat er zaterdag in dat ik niet hoefde te doen alsof ik de mensen wel kende. ik merkte het meteen bij binnenkomst, ik bleef even in het midden van de kamer staan rondkijken en toen ging ik zitten op een stoel die nog vrij was, zonder dat ik een akelig veelbetekenende keuze tussen de aanwezigen hoefde te maken. misschien was het voor mij wel het mooiste moment aan de hele verjaardag: toen ik naast de man met de gele stropdas ging zitten en we keken elkaar aan, het had een oom kunnen zijn bijvoorbeeld die dan zou vragen hoe het op school ging, maar de man en ik we zeiden gewoon niets, alsof we beiden aanvoelden dat er soms ook even gezwegen kan worden helemaal als iemand net binnenkomt en nog even wil wennen aan de omgeving. ik voelde me welkom omdat ik met rust met gelaten werd, niet omdat er voortdurend vriendelijk maar formeel naar me geïnformeerd werd.

hier zit ik naast arie de pasta te eten die de zus van maria gemaakt had. alles werd zelfgemaakt.
van de cocktails tot de goddelijke notentaart naar duits moederrecept en de bessenjam zelfs.

geen voorgesneden kaas met vlaggetjes maar stevige stinkkaas die toch erg lekker was.
op de achtergrond zie je hoe de pasta in lappen aan een kleerhanger werd uitgehangen.

een grote verscheidenheid aan mensen in een kleine kamer, zoals je hier goed kunt zien. een mogelijk
levensgevaarlijke combinatie als je het mij vraagt, maar zaterdag was het juist heel interessant en gezellig. 

baarden

ik krijg veel reacties van mensen die zich in mijn probleem herkennen. het doet me heel erg goed om te lezen het begrip en hoe zij ermee omgaan. dat sterkt me in het gevoel dat mijn verzoek helemaal niet zo vreemd is, want daar werd ik de afgelopen week verwarrend veel van beschuldigd. maria stuurde me vorige week een bericht waarin ze me vertelde over haar methode om verjaardagen door te komen: "Ik ga er naar toe, kijk om me heen, zie een fles champagne en een man met een baard en besluit de fles champagne samen met de man met de baard op te drinken. Gegarandeerd een leuke avond. Zijn er geen mannen met baarden of is er überhaupt geen drank aanwezig? Dan verdwijn ik weer." maria beschreef ook een soort emotie die we in nederland niet goed meer kennen maar in japan kennen ze dat nog wel: "namelijk een geborgen gevoel dat erg aan de kindheid herinnert. Iets dat ik bijvoorbeeld ervaar als iemand anders mijn mouwen opstroopt. Als ik 's ochtends wakker en mijn kamer hangt vol met vlaggetjes voel ik dat ook."

ik heb in mijn advertentie beloofd om een cadeau mee te brengen als ik op verjaardag kom. voor de verjaardag van maria heb ik voor iedereen een baard gemaakt, verknipt uit mijn eigen oude kinderkleren, zodat er een overvloed aan mannen met baarden zou zijn met wie ze op haar eigen verjaardag champagne zou kunnen drinken. bovendien dacht ik dat je je door het dragen van een zelfgemaakte baard zowel een beetje kind als wijzer volwassen zou voelen, een omschrijving die toevallig misschien wel heel dicht in de buurt komt van het typische verjaardagsgemoed.

een gesprek verandert wanneer je allebei een baard draagt, omdat je een beetje een ander bent. iemand die niet per se dicht bij de feiten over zijn eigen leven hoeft te blijven maar ze naar keuze kan aanvullen met verbeelde baardervaringen. als een verjaardag plezierig moet zijn, waarom wordt dezelfde kaaldagelijkse gespreksstof dan steeds herhaald, waarom word er niet gefantaseerd en herrie gemaakt, de waarheid met een zoutvaatje en wees maar eens een schipper en de kleerhanger daar een draak. 

de jarige maria. deze jurk heeft ze ook cadeau gekregen. op de foto kun je zien hoe ze
met speciaal daarvoor bestemde handschoenen ingesnoerd wordt.

het lijkt misschien alsof er een plak kaas in de baard van deze man kleeft. daar kun je dan bijvoorbeeld een gesprek over voeren, zo van: zeg waarom heeft u eigenlijk een plak kaas om uw mond heen geplakt. geef daar maar eens een goed antwoord op. 

ik zou tevens een oplossing voor het zwartepietprobleem willen indienen. als we nu eens net zoveel sinterklazen laten rondlopen als zwarte pieten. dan staat het sinterklaasfeest voortaan voor een goede samenwerking met de gekleurde medemens, en denkt niemand meer aan slavernij of onderdrukking door een oude vent met een stinkende baard. 

een mooiere eerste verjaardag kon ik me niet wensen geloof ik. 

hier kun je goed zien dat je nog veel van jezelf behoudt als je een baard/vermomming opplakt.
ik vond het bijna schokkend hoe een vrouw met zo'n volle baard zo sexy wist te blijven. 

ik heb een fijne verjaardag beleefd. inmiddels ben ik helaas wel behoorlijk uitgeteld en afgebroken, door alle ophef vorige week ook, doodziek maar daar kom ik wel weer bovenop. het is ook al rustiger met de media enzo, geen cameraploegen meer in de straat. ik kijk uit naar komende zaterdag, dan ga ik weer bij iemand op verjaardag.